زمینه و هدف: اعتیاد بیماری مزمن، پیشرونده و تخریب کننده‌ای است. سوء مصرف مواد رابطه همزمانی با بسیاری از مشکلات نظیر مشکلات روانی دارد. وجود این اختلالات روانی موضوعی است که یکی از مهمترین عوامل عود و عدم تداوم ترک در افراد معتاد محسوب می‌گردد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر گروه درمانی شناختی – رفتاری بر کاهش اضطراب و پیشگیری از عود در افراد معتاد می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی نیمه تجربی می‌باشد که 30 نفر از معتادانی که در کلینیک‌های ترک اعتیاد شهرستان الیگودرز سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت گروه درمانی شناختی–رفتاری قرار گرفتند. ابزار بررسی پرسشنامه استاندارد اضطراب Beck بود که قبل و بعد از آزمون توسط واحد‌های پژوهش تکمیل گردید. همچنین تست مورفین قبل و بعد از آزمون انجام شد. یافته‌ها با استفاده از نرم افزار  SPSS نسخه 16 و روش‌های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: پس از انجام مداخله گروه درمانی شناختی-رفتاری میزان اضطراب در گروه مداخله به صورت معناداری کاهش یافت  (001/0P=) و از نظر میزان عود تفاوت در دو گروه بعد از مداخله معنی دار بود (05/0>p)..

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که مداخله گروه درمانی شناختی – رفتاری بر کاهش اضطراب و پیشگیری از عود افراد معتاد مؤثر می‌باشد.