دوره 11، شماره 1 - ( 5-1399 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 67-57 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1613 مشاهده)
| پیش زمینه و هدف: بیماریهای مزمن، با کهولت سن به طور معنیداری افزایش مییابد. بنابراین فعالیتهای خودمراقبتی میتواند سالمند را به سمت حفظ سلامتی و افزایش شأن سوق دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رفتارهای خودمراقبتی و شأن ذاتی و ارتباط آن با برخی عوامل جمعیت شناختی و بالینی در سالمندان مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 109 سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به درمانگاه های قلب دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. جمعآوری داده ها با فرم عوامل جمعیت شناختی و بالینی، پرسشنامه های استاندارد شأن ذاتی و رفتار خودمراقبتی انجام شد. تحلیل دادهها با 18 - SPSS و آزمون های آماری میانگین، انحراف معیار، تی مستقل، منویتنی، واریانس یکطرفه و کروسکال والیس در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته‌ها: نمره رفتار های خودمراقبتی2/52±22/4 (از 60-12) و شأن ذاتی 9/89±121/44 (از 144-24) بود . متغیر سطح تحصیلات با هر دو رفتار های خود مراقبتی و شأن تفاوت معنی دار داشت (030/0P=)، (040/0 P=)، در حالی که متغیرهای قومیت (001/0 P=)، وضعیت اشتغال (020/0P=) و نوع بیمه (009/0P=) فقط با شأن تفاوت معنی دار آماری را نشان دادند. همچنین از بین عوامل بالینی متغیر شاخص توده بدنی با شأن معنی دار شد(020/0P=)، در حالی که عوامل بالینی با رفتار های خودمراقبتی تفاوت معنی دار نداشتند. بحث و نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، نمره رفتارخودمراقبتی و شأن ذاتی در سطح مطلوب بود. همچنین عوامل جمعیت شناختی بیشتر از متغیرهای بالینی با رفتار خود مراقبتی و شأن ذاتی ارتباط را نشان دادند. |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |