مقدمه و هدف : نیازهای والدین کودکان بستری در بعضی از منابع علمی تا حدودی مورد توجه قرار گرفته است، اما تعداد کمی از مطالعات انجام شده، دیدگاه والدین و پرسنل بیمارستان را در مورد اهمیت و میزان تأمین نیازهای والدین در بیمارستانها مورد مقایسه قرار داده اند. هدف از این مطالعه مقایسه دیدگاه والدین و پرستاران در مورد نیازهای والدین کودکان بستری در بیمارستانهای کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده است.

مواد و روشها : این پژوهش یک مطالعه پیمایشی و از نوع مقطعی است که در سال 1385 در بیمارستانهای کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. نمونه گیری به روش آسان صورت گرفته و نمونه پژوهش شامل 150 نفر از والدین حقیقی کودکان بستری و 80 نفر از پرستاران بود. ابزار گردآوری داده ها "پرسشنامه نیازهای والدین کودکان بستری " (NPQ)(کریس جان دوتیر) بود . برای توصیف یافته ها از آمار توصیفی و برای مقایسه نتایج ، از آزمون کای دو و من ویتنی یو استفاده شد .

یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد هر دو گروه والدین و پرستاران ، تمام گروههای نیاز والدین را دارای اهمیت می دانستند .از بین گروههای مختلف نیازهای والدین ، تنها در مورد میزان اهمیت نیازهای مربوط به اعتماد متقابل ، بین دیدگاه والدین و پرستاران ، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (007/0= P)؛ و در سایر موارد ، تفاوت بین دیدگاه والدین و پرستاران ، از نظر میزان اهمیت نیازها ، معنی دار نبود .

هر دو گروه والدین و پرستاران ، بیان کرده بودند که نیازهای والدین در بیمارستان ، تا حدودی برآورده می شوند . بین دیدگاه والدین و پرستاران از میزان برآورده شدن نیازهای والدین در بیمارستان ، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (666/0= P).

نتیجه گیری : نتایج این پژوهش نشان داد والدین و پرستاران ، تمام نیازهای والدین را دارای اهمیت می دانستند و بر اساس دیدگاه آنها ، کاستیهایی در میزان برآوردن این نیازها به چشم می خورد . لذا همکاری متقابل والدین و تیم مراقبتی - درمانی جهت تسریع روند بهبودی کودک بستری با توجه به نیازهای والدین ، لازم و ضروری به نظر می رسد .