زمینه و هدف:‌ پیش آگهی طولانی مدت بیماران همودیالیزی تحت تأثیرکفایت دیالیز قرار دارد و بررسی آن در بیماران همودیالیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز و عوامل مؤثر بر آن در بیماران همودیالیز انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش به روش توصیفی- مقطعی می‌باشد. 160 نفر از بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز همودیالیز بیمارستان ولیعصر اراک به روش سرشماری انتخاب شدند، ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست حاوی اطلاعات مربوط به بیمار، آزمایشات خونی، دوز اریتروپوئتین هفتگی و اطلاعات مربوط به محاسبه کفایت دیالیز شامل مدت زمان دیالیز، اوره قبل و بعد از دیالیز، وزن قبل و بعد از دیالیز، میزان اولترافیلتراسیون بود. برای بررسی کفایت دیالیز از معیار kt/v و URR استفاده شد. نهایتاً داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 18 مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد اکثریت واحدهای مورد پژوهش (8/74 درصد) کفایت دیالیز خوبی (2/1kt/v<) نداشتند. میانگین کفایت دیالیز واحدهای مورد پژوهش 39/0±84/0 بود. از بین متغیرهای مورد بررسی در این پژوهش، متغیرهای جنس، سابقه بیماری کلیوی، سابقه دیالیز، تعداد جلسات دیالیز در هفته، مدت زمان دیالیز، میزان اوره بعد از دیالیز و سیگار کشیدن همبستگی معنی داری را با میزان Kt/v داشتند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، کفایت دیالیز بیماران همودیالیز در سطح مطلوبی قرار ندارد که این امر می‌تواند موجب کاهش کیفیت زندگی این بیماران گردد. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان با مداخله در برخی از عوامل قابل تعدیل مؤثر در کفایت دیالیز، از جمله افزایش مدت زمان و تعداد دفعات دیالیز در هفته، کفایت دیالیز این بیماران را بهبود بخشید.