زمینه و هدف:‌ کیفیت زندگی یک مفهوم وسیع است و به‌صورت پیچیده‌ای با سلامت جسمانی، وضعیت روانشناختی، میزان استقلال، روابط اجتماعی، باورهای شخصی فرد و عوامل محیطی در آمیخته و مرتبط است و در سال‌های اخیر اهمیت به سزایی یافته است. لذا هدف این پژوهش مقایسه‌ی کیفیت زندگی دانشجویان دختر خوابگاهی و غیر خوابگاهی گروه پزشکی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران می‌باشد.

مواد و روش‌ها:  این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می‌باشد. 356 نفر از دانشجویان دختر ورودی نیم سال اول 94-1393 دانشگاه آزاد اسلامی واحدپزشکی تهران که در یکی از شاخه‌ها و رشته‌های گروه پزشکی مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند.  ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته کیفیت زندگی بود که  در بین دانشجویان غیر خوابگاهی به‌صورت تصادفی ساده و در میان دانشجویان خوابگاهی به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس توزیع شد.داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمره کلی کیفیت زندگی در دانشجویان خوابگاهی (46/38±80/65) به‌طور معناداری پایین‌تر از دانشجویان غیر خوابگاهی (66/28±01/78) می‌باشد ( 01/0= p) و متغیرهای وضعیت سکونت، تأهل و ورزش با کیفیت زندگی ارتباط معناداری دارند که از بین این سه عامل، سکونت با بتای 649/9 قویترین پیشگویی‌کننده کیفیت زندگی دانشجویان می‌باشد.

نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد اقامت دانشجویان در خوابگاه در طول دوران تحصیل (با توجه به وجود چالش‌ها و استرس‌های گوناگون احتمالی و دور بودن از خانواده) با کاهش نمره کلی کیفیت زندگی و کاهش این امتیاز در هر یک از ابعاد مرتبط با آن (سلامت جسمی، سلامت روانی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت کلی) همراه باشد.