زمینه و هدف: اوتیسم اختلال رشد ذهنی پیچیده‌ای می‌باشد که به نظر می‌رسد یک اختلال در سیستم عصبی باعث عدم عملکرد صحیح مغز می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تحریکات حسی مختلف در کاهش رفتار بیش فعالانه و افزایش توجه و تمرکز کودک اوتستیک نسبت به تحریکات محیطی بود که به صورت موردی انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: آزمودنی یک پسر 10 ساله با سن عقلی 4 سال بود که با تشخیص اوتیسم و با رفتارهای بیش‌فعالانه به کلینیک گفتاردرمانی مراجعه نموده بود. دوره آزمایشی شامل انجام تمرینات مختلف به روش درک مجموعه حواس بود که طی 60 جلسه توسط آسیب‌شناس گفتار و زبان انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که تحریکات حسی مختلف می‌تواند در کاهش رفتار بیش‌فعالانه و افزایش توجه و تمرکز کودک اوتستیک نسبت به تحریکات محیطی تأثیر داشته باشد.

نتیجه‌گیری نتایج حاکی از این است که گنجاندن برنامه‌های تحریک حسی به صورت منظم و مداوم در جلسات درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم می‌تواند نتایجی قابل توجهی جهت رفع مشکلات توجه، تمرکز و ارتباطی آنان به همراه داشته باشد.