زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع‌ترین اختلالات در زنان در قرن حاضر می باشد اما با وجود پیشرفت‌های علمی و تحقیقات وسیع هنوز هیچ علت واحد یا اختصاصی برای آن وجود ندارد. هدف از این مطالعه، تعیین مشخصات فردی زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که بر روی 175 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند، صورت گرفت. روش گردآوری داده‌ها در این پژوهش، مصاحبه و ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه حاوی مشخصات دموگرافیک بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) استفاده گردید.

یافته‌ها: بررسی‌ها نشان داد اکثریت واحدهای مورد پژوهش (7/37درصد) در گروه سنی50-41سال، همسردار (4/79درصد) و وضعیت اقتصادی متوسط و ضعیف بطور مساوی (4/47درصد) داشته اند. همچنین در 44درصد موارد همه درمان‌های ضد سرطان روی آن‌ها انجام گرفته و بیشتر از 24 ماه از زمان بیماری آن‌ها گذشته (7/29 درصد)، یائسه شده (64 درصد) و سن یائسگی50-41سال (9/67 درصد) داشته و در 1/58 درصد موارد تشخیص بیماری بعد از یائسگی بوده است همچنین 7/10 % نمونه‌ها اظهار داشته‌اند که پس از یائسگی از هورمون درمانی استفاده کرده‌اند و 3/89 % سابقه‌ای از هورمون درمانی بعد از یائسگی نداشته‌اند.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد سرطان پستان یک اختلال چند عاملی بوده به طوری که شرایط مختلف فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، میزان دسترسی و زمان استفاده از روش‌های درمانی می‌توانند بر بروز، شدت علائم و پیش‌آگهی آن مؤثر باشد. لذا شناخت و کنترل عوامل مؤثر در بروز این اختلال، در شناسایی جمعیت در معرض خطر و کنترل آن  مؤثر خواهد بود.