زمینه و هدف: سلامتی زنان شاغل باردار و شیرده در محیط کار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. رضایت زناشویی یکی از شاخص‌های سلامت روان است و یکی از عوامل مؤثر بر آن‌، اشتغال است. از طرفی تغییرات خلقی و نیازهای زنان باردار در خانه و محل کار مشکلاتی را برای آنان ایجاد می‌کند. هدف از این مطالعه مقایسه رضایت زناشویی زنان باردار شاغل و غیر شاغل می‌باشد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- مقایسه‌ای است. نمونه پ‍‍ژوهش شامل 239 زن باردار شاغل و غیرشاغل مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر جهرم در سال 1392 بود. داده‌ها با پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ جمع‌آوری و برای تجزیه و تحلیل آن‌ها از محاسبه میانگین، انحراف معیار و آزمون‌های آماری استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین سنی زنان باردار 95/4±47/28 و در دامنه سنی (18-45 سال) بود. 3/51 درصد زنان غیر شاغل و 7/48 درصد شاغل و 2/26 درصد روستایی و 8/73 درصد شهری بودند و اکثریت آنان (51 درصد) تحصیلات دانشگاهی داشتند. همچنین بین میانگین رضایت زناشویی در زنان باردار شاغل (40/18± 06/78 ) و غیر شاغل (57/16±4/84) تفاوت معناداری مشاهده شد (03/0=p).

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که اشتغال بر رضایت زناشویی زنان باردار تأثیر منفی داشته است. تغییرات خلقی در دوران بارداری می‌تواند تحت تأثیر اشتغال زن تشدید و باعث عدم رضایت زناشویی وی گردد. بنابراین برگزاری کلاس‌های مشاوره زناشویی در دوران بارداری جهت بالا بردن بهداشت روان زنان باردار به عنوان بخش مهمی از مراقبت‌های پره ناتال توصیه می‌گردد.