مقدمه: یکی از اهداف مدیران در نظام سلامت، بهبود عملکرد کارکنان و کیفیت خدماتی که به مراجعین ارائه می شود و بعضی از عوامل می تواند این خدمات را بهبود ببخشد، در این میان میزان استرس و کیفیت زندگی کاری پرستاران از عوامل مهم تأثیرگذار بر کیفیت خدمات، مطرح می باشند.
روش کار: در این مطالعه ۳۵۰ نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان گنجویان دزفول انتخاب شدند. ابزار اصلی از دو پرسشنامه استرس شغلی و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری پرستاران تشکیل شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با کمک آمار توصیفی شامل: فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی شامل: آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در مجموع ۳۵۰ پرستار در مطالعه حاضر، میانگین سنی آنها ۱۵,۵۶±۴۱,۶۲ سال (دامنه=۶۳-۲۰ سال) به دست آمد. میانگین استرس شغلی در مطالعه حاضر ۸.۹۸±۱۳۱,۳۴ به دست آمد. از ۳۵۰ پرستاری که پرسشنامه را پر کردند، ۵۷ نفر سطح استرس کم و ۲۲ نفر استرس شدید را تجربه می کردند. استرس متوسط در ۲۷۱ نفر یا ۷۷.۴۲% از پرستاران مشاهده شد. میانگین بعد فیزیکی کیفیت زندگی در پرستاران ۹،۰۴±۴۹,۱۷ و میانگین بعد روانی کیفیت زندگی ۶۹.۶۸±۴۰,۷ به دست آمد. همچنین همبستگی معنی دار آماری بین دو بعد فیزیکی کیفیت زندگی در پرستاران (۳۲.۰ r=) و روانی کیفیت زندگی (۵۵,۰ r=) با استرس شغلی در پرستاران دیده شد(۰۱,۰ p=).
بحث و نتیجه گیری: استرس شغلی از عوامل تاثیرگذار در کیفیت زندگی کاری و سلامتی پرستاران می باشد که نیازمند بررسی بیشتر در خصوص تعیین دیگر عوامل تاثیرگذار و زمینه سازی در ایجاد تغییر در کیفیت زندگی کاری پرستاران می باشد. |
