۱ نتیجه برای بیماریهای زنان
الهه جهان، هنگامه بیدختی، مریم حیدری،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: ارزشیابی دانشجو از پارامترهای اساسی در فرآیند فعالیتهای آموزشی بوده که می تواند تحقق اهداف مورد نظر برنامه آموزشی و میزان مطلوبیت روشها و فرآیندهای آموزشی را تعیین نماید. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای خودارزشیابی دانشجویان و ارزشیابی توسط مربی در واحد کارآموزی زنان صورت گرفت.
روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی ۷۰ نفر از دانشجویان ترم هفتم رشته مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان درنیمسال دوم ۹۴-۹۳ است. در این مطالعه، ارزشیابی واحد کارآموزی زنان صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات فرم ارزشیابی واحد کارآموزی زنان بود که دو بخش ارزشیابی مهارت عمومی و اختصاصی را شامل میشد. این فرم توسط اعضای هیت علمی گروه مامایی بر اساس سرفصل دروس تدوین شده بود که در پایان دوره توسط مربی و دانشجویان تکمیل گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات خودارزیابی دانشجویان و ارزشیابی مربیان در مهارتهای اختصاصی به ترتیب ۶۲۵/۰±۲/۱و ۳۱/۰±۳۷/۱و در مهارتهای عمومی و تکالیف به ترتیب ۳۲/۰±۰۹/۲ و ۳۲/۰±۵۶/۱به دست آمد. همچنین، یافتهها حاکی از وجود تفاوت معنی دار میان خودارزشیابی دانشجویان و ارزشیابی توسط مربیان در مهارتهای اختصاصی (۰۷/۰=P) و عمومی (۰۱۵/۰=P) بود.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دانشجویان توانایی ارزشیابی فعالیتهای خود را دارند. لذا نظرخواهی از دانشجویان در ارزیابی فعالیتهای بالینی می تواند در بهبود عملکرد آموزشی و ارزشیابی اساتید و مربیان به عنوان یک ارزیابی مکمل مورد بررسی قرارگیرد.
|
