زمینه و هدف: امروزه برنامه بازتوانی قلبی به عنوان بخشی از روند درمانی بیماران قلبی شناخته میشود. اما تأثیر این برنامه بر شاخصهای نیمرخ چربی و آنزیمهای کبدی بیماران بای پس کرونر قلب هنوز متناقض است و تحقیقات کمی در رابطه با تأثیر برنامههای بازتوانی قلبی بر عملکرد ورزشی در بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره بازتوانی هوازی بر نیمرخ چربی، آنزیمهای کبدی و عملکرد ورزشی بیماران بای پس کرونر قلب است. مواد و روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 10 مرد و 10 زن از میان بیماران بای پس کرونر قلب با دامنه سنی 45 الی 60 سال در این مطالعه شرکت کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، نیمرخ لیپیدی آزمودنیها، آنزیمهای کبدی و عملکرد ورزشی اندازهگیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. آزمونهای آماری کلموگروف اسمیرنف، تی وابسته و تی مستقل در سطح معنیداری (05/0P<) به ترتیب برای نرمال بودن و تحلیل یافتهها استفاده شد. یافتهها: بالا و عملکرد ورزشی افزایش معناداری یافت (05/0P<)؛ اما بین مردان و زنان تفاوت معنیداری در نیمرخ لیپیدی آزمودنیها، آنزیمهای کبدی و عملکرد ورزشی مشاهده نشد. همچنین آزمودنیهای هر دو گروه، افزایش معنیداری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0 P<). نتیجهگیری: با توجه به بهبود وضعیت بیماران بای پس کرونر قلب به دنبال برنامههای بازتوانی هوازی، توصیه میگردد با شرکت در برنامه بازتوانی هوازی، مراقبتی و پیگیریهای بعدی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدمهای مؤثرتری برداشته شود. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |