زمینه و هدف: پرستاران با توجه به ماهیت شغلی خویش با انواع تنیدگی ها در محیط کار روبرو هستند و به دلیل اینکه در شیفت های کاری صبح، عصر و شب، به طور نامنظم فعالیت می کنند، از جمله افرادی هستند که در معرض بی خوابی قرار دارند و الگوی نامنظم خواب و بیداری در پرستاران باعث کاهش کیفیت خواب، کم شدن طول مدت خواب و کاهش عملکرد شغلی می شود. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی کیفیت خواب و سلامت عمومی پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشکده علوم پزشکی ساوه طراحی شده است. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی روی 200 پرستار شاغل انجام شد. جهت جمع آوری از سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) جهت بررسی کیفیت خواب پرستاران و پرسشنامه The Short Form (36) Health Survey (SF_36) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. یافته ها: نتایج بررسی حاضر نشان داد ارتباط معنادار و معکوسی بین نمره کیفیت خـواب و نمره کیفیـت زنـدگی کـل در شرکت کنندگان وجود دارد. بطوری که با کاهش کیفیت خـواب پرستاران مـورد مطالعه، کیفیت زندگی آنان نیز کاهش نشان میدهد. همچنین نتایج نشان داد بین کیفیـت خـواب پرسـتاران شـیفت ثابـت و در گردش اختلاف آماری معناداری وجود دارد ( 0.001P=)، بـه طـوریکـه پرسـتاران شیفت ثابت از کیفیت خواب بهتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد کاهش کیفیت خواب پرستاران می تواند کیفیت زندگی آنان را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار دهد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |