دوره 12، شماره 2 - ( 12-1400 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 19-8 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Faraj-Pour-Nayyeri S, Ahmadi Z, Bakhshesh-Boroojeni M. The mediating role of vulnerable and grandiose narcissism in the relation between attachment styles and impulsivity among university students. 3 2022; 12 (2) :8-19
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-309-fa.html
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-309-fa.html
فرج پور نیری سپیده، احمدی زینب، بخشش بروجنی میکائیل. نقش میانجی خودشیفتگی آسیب‌پذیر و بزرگ‌منش در رابطه سبک‌های دلبستگی و تکانشگری در دانشجویان. توسعه پرستاری در سلامت. 1400; 12 (2) :8-19
چکیده: (1065 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اثر عوامل تحولی در مشکلات فردی و اجتماعی و لزوم توجه بیش از پیش به موارد مرتبط، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تکانشگری و سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری خودشیفتگی بزرگ‌منش و آسیب‌پذیر انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیریخوشه ای چند مرحله ای ۳۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، سیاهه دلبستگی بزرگ‌سالان (Adult Attachment Inventory)، سیاهه شخصیت خودشیفته بزرگ‌منش (the narcissistic personality inventory)، مقیاس‌خودشیفتگی آسیب‌پذیر (Hypersensitive Narcissism Scale) و مقیاس تکانشگری بارت (Barratt Impulsiveness Scale) بودند. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم‌افزار AMOS23، تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج مسیرهای مستقیم نشانگر وجود رابطه منفی معنادار بین دلبستگی ایمن و تکانشگری (19/0- r=، 01/0>p) و همچنین رابطه مثبت بین دلبستگی ناایمن اجتنابی، دوسوگرا، خودشیفتگی آسیب‌پذیر و بزرگ‌منش با تکانشگری بودند (به ترتیب 18/0r=،20/0r=،16/0r=،21/0r=،01/0>p). در مسیرهای غیرمستقیم نیز خودشیفتگی آسیب‌پذیر و بزرگ‌منش میانجی معنادار مدل بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج برازش مدل، می‌توان گفت که خودشیفتگی بزرگ‌منش و آسیب‌پذیر می‌توانند بخشی از رابطه سبک‌های دلبستگی و تکانشگری را تبیین کنند. این یافته‌ها اهمیت سبک‌های دلبستگی و دو نوع خودشیفتگی یاد شده را در پیشگیری از رفتارهای تکانشگری نشان می‌دهد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیریخوشه ای چند مرحله ای ۳۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، سیاهه دلبستگی بزرگ‌سالان (Adult Attachment Inventory)، سیاهه شخصیت خودشیفته بزرگ‌منش (the narcissistic personality inventory)، مقیاس‌خودشیفتگی آسیب‌پذیر (Hypersensitive Narcissism Scale) و مقیاس تکانشگری بارت (Barratt Impulsiveness Scale) بودند. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم‌افزار AMOS23، تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج مسیرهای مستقیم نشانگر وجود رابطه منفی معنادار بین دلبستگی ایمن و تکانشگری (19/0- r=، 01/0>p) و همچنین رابطه مثبت بین دلبستگی ناایمن اجتنابی، دوسوگرا، خودشیفتگی آسیب‌پذیر و بزرگ‌منش با تکانشگری بودند (به ترتیب 18/0r=،20/0r=،16/0r=،21/0r=،01/0>p). در مسیرهای غیرمستقیم نیز خودشیفتگی آسیب‌پذیر و بزرگ‌منش میانجی معنادار مدل بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج برازش مدل، می‌توان گفت که خودشیفتگی بزرگ‌منش و آسیب‌پذیر می‌توانند بخشی از رابطه سبک‌های دلبستگی و تکانشگری را تبیین کنند. این یافته‌ها اهمیت سبک‌های دلبستگی و دو نوع خودشیفتگی یاد شده را در پیشگیری از رفتارهای تکانشگری نشان می‌دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
