زمینه و هدف: بدنبال شیوع بیماری کرونا، حتی با گذر از این بحران میزان استرس در پرستارانی که بطور مستقیم با بیماران مبتلا مواجه هستند افزایش یافت که این موضوع کیفیت زندگی آنها را متأثر کرد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی استرس شغلی با کیفیت زندگی پرستاران بخشهای کرونا و عمومی در طول پاندمی کرونا انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است که در سال 1401 انجام شد. 60 پرستار که در زمان شیوع کووید-19 شاغل در بخشهای کرونا بودند و 90 پرستار بخشهای عمومی از دو بیمارستان وارد مطالعه شدند. نمونهگیری از پرستاران بخشهای کرونا بصورت دردسترس و در بخشهای عمومی بصورت خوشهای چندمرحلهای در سه ماهه فصل بهار انجام شد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامههای دموگرافیک، کیفیت زندگی SF36 و استرس شغلی OSIPOW بود. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمونهای آماری توصیفی ( میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی(تی مستقل، آنالیز واریانس، کایاسکوئر و همبستگی پیرسون) صورت گرفت. یافتهها: میانگین نمرات استرس شغلی و کیفیت زندگی پرستاران بخشهای کرونا به ترتیب 73/11 ±64/66 و 86/12 ±05/43، و برای پرستاران بخشهای عمومی 70/10±41/46 و 93/13±41/56 بود که تفاوت معنیدار داشت (P˂0.001). بین استرس شغلی و کیفیت زندگی در دو گروه، همبستگی معکوس و معنیدار وجود داشت (P˂0.001). نتیجهگیری: با توجه به افت کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخشهای کرونا بدنبال افزایش استرس شغلی، لازم است مدیران حوزه سلامت تدابیری بمنظور مدیریت استرس این پرستاران بیاندیشند تا تأثیر آن بر کیفیت زندگی آنها تا حدی کنترل شود. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |