زمینه و هدف: شیوع دیابت رو به افزایش است و عوارض حاد و مزمن آن، میتواند منجر به افزایش ناتوانی و مرگ و میر مبتلایان گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط سبکهای دلبستگی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است. مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – تحلیلی بود که 240 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به کلینیکهای غدد دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 با روش نمونهگیری در دسترس بررسی شدند. افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی بر اساس پرسشنامه SCL-90-R، کنار گذاشته شدند. از پرسشنامه کولینز برای ارزیابی سبکهای دلبستگی استفاده شد. اطلاعات مربوط به کنترل بیماری شامل قندخون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا، هموگلوبین گلیکوزیله، وجود عوارض بینایی، عصبی و کلیوی از پرونده پزشکی بیماران استخراج گردید. دادهها از طریق SPSS نسخه 22 و با استفاده از آزمونهای تحلیلی و توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی) و آمار استنباطی (پیرسون، رگرسیون گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج ماتریس همبستگی نشان داده است که هیچ کدام از سبکهای دلبستگی با کنترل قندخون رابطه معنادار ندارند (05/0P>). نتیجهگیری: با توجه به این نکته که افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی از این مطالعه کنار گذاشته شدند، پیشنهاد میگردد، پژوهشهای آتی، به بررسی این جمعیت نیز بپردازد. |
زمینه و هدف: شیوع دیابت رو به افزایش است و عوارض حاد و مزمن آن، میتواند منجر به افزایش ناتوانی و مرگ و میر مبتلایان گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط سبکهای دلبستگی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است. مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – تحلیلی بود که 240 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به کلینیکهای غدد دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 با روش نمونهگیری در دسترس بررسی شدند. افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی بر اساس پرسشنامه SCL-90-R، کنار گذاشته شدند. از پرسشنامه کولینز برای ارزیابی سبکهای دلبستگی استفاده شد. اطلاعات مربوط به کنترل بیماری شامل قندخون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا، هموگلوبین گلیکوزیله، وجود عوارض بینایی، عصبی و کلیوی از پرونده پزشکی بیماران استخراج گردید. دادهها از طریق SPSS نسخه 22 و با استفاده از آزمونهای تحلیلی و توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی) و آمار استنباطی (پیرسون، رگرسیون گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج ماتریس همبستگی نشان داده است که هیچ کدام از سبکهای دلبستگی با کنترل قندخون رابطه معنادار ندارند (05/0P>). نتیجهگیری: با توجه به این نکته که افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی از این مطالعه کنار گذاشته شدند، پیشنهاد میگردد، پژوهشهای آتی، به بررسی این جمعیت نیز بپردازد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |