دوره 14، شماره 2 - ( 12-1402 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 61-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghaee V, Kazemi R, Taklavi S, nazari V. The effectiveness of existential therapy on pathological worry and death anxiety of nurses who experienced sorrow due to the covid-19 pandemic: A semi-experimental study. 3 2024; 14 (2) :50-61
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-399-fa.html
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-399-fa.html
آقایی وحیده، کاظمی رضا، تکلوی سمیه، نظری وکیل. اثربخشی درمان وجودی بر نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگِ پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19: یک مطالعهی نیمه تجربی. توسعه پرستاری در سلامت. 1402; 14 (2) :50-61
وحیده آقایی 
، رضا کاظمی* ، سمیه تکلوی ، وکیل نظری
، رضا کاظمی* ، سمیه تکلوی ، وکیل نظری
چکیده: (2190 مشاهده)
زمینه و هدف: بهبود وضعیت روان‌شناختی پرستارانی که دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 هستند امری ضروری می‌باشد لذا پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان وجودی بر نگرانی و اضطراب پرستاران با تجربه سوگ19 انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مطالعهی نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیۀ پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 شهر قم در محدوده‌ی مهر تا اسفندماه سال 1401 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند 40 نفر از پرستارانی‌که نمرات بالاتری در نگرانی پاتولوژیک پن استت (PSWQ) و اضطراب مرگ تمپلر (DAQ) کسب کرده بودند، انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل (هر کدام 20 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه مداخله 10 جلسه 120 دقیقه ای و یک بار در هفته درمان وجودی را تجربه کردند. همچنین پس از پایان آخرین جلسهی درمانی، پس آزمون و یک ماه بعد پیگیری اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که درمان وجودی در مراحل مختلف ارزیابی بر نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگ پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 تاثیر معناداری داشته است (001/0>p). همچنین تغییر نمره نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگ که در مرحله‌ی پس آزمون اتفاق افتاده بود، در مرحله‌ی پیگیری نیز حفظ شده بود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخش بودن درمان وجودی بر نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگِ پرستاران در این پژوهش، میتوان از این رویکرد درمانی برای بهبود مشکلات پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 استفاده کرد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مطالعهی نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیۀ پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 شهر قم در محدوده‌ی مهر تا اسفندماه سال 1401 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند 40 نفر از پرستارانی‌که نمرات بالاتری در نگرانی پاتولوژیک پن استت (PSWQ) و اضطراب مرگ تمپلر (DAQ) کسب کرده بودند، انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل (هر کدام 20 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه مداخله 10 جلسه 120 دقیقه ای و یک بار در هفته درمان وجودی را تجربه کردند. همچنین پس از پایان آخرین جلسهی درمانی، پس آزمون و یک ماه بعد پیگیری اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که درمان وجودی در مراحل مختلف ارزیابی بر نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگ پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 تاثیر معناداری داشته است (001/0>p). همچنین تغییر نمره نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگ که در مرحله‌ی پس آزمون اتفاق افتاده بود، در مرحله‌ی پیگیری نیز حفظ شده بود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخش بودن درمان وجودی بر نگرانی پاتولوژیک و اضطراب مرگِ پرستاران در این پژوهش، میتوان از این رویکرد درمانی برای بهبود مشکلات پرستاران دارای تجربه‌ی سوگ ناشی از پاندمی کووید 19 استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
