دوره 15، شماره 1 - ( 6-1403 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 34-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Oshvandi K, Khatiban M, Ahmadi F, Razavi M. The Effect of Applying a Support Group based on the Roy Model on the Social Adaptation of Patients with Implantable Defibrillators: A Clinical Trial Study. 3 2024; 15 (1) :23-34
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-417-fa.html
URL: http://ndhj.lums.ac.ir/article-1-417-fa.html
عشوندی خدایار، خطیبان مهناز، احمدی فضل‌الله، رضوی محمدرضا. تأثیر بکارگیری گروه حمایتی مبتنی بر مدل روی بر سازگاری اجتماعی بیماران دارای دفیبریلاتور قابل کاشت: یک مطالعه کارآزمایی بالینی. توسعه پرستاری در سلامت. 1403; 15 (1) :23-34
چکیده: (1025 مشاهده)
زمینه و هدف: در بالین، از مدل پرستاری روی جهت بهبود سازگاری بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. مشارکت بیماران در گروههای حمایتی به واسطه آشنایی بیماران با بیماران مشابه میتواند در ارتقای سازگاری آنها نقش مهمی داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر بکارگیری گروههای حمایتی مبتنی بر مدل پرستاری روی بر سازگاری اجتماعی بیماران دارای دفیبریلاتور قابل کاشت بود.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، 60 بیمار مراجعه‌کننده به درمانگاههای قلب بیمارستانهای فرشچیان همدان و کوثر شیراز به صورت در دسترس انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی و با یکسانسازی جنس و کسر تخلیه در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه آزمون در گروههای حمایتی مبتنی بر مدل پرستاری روی شرکت کردند و سپس دو بار در ماه وضعیت آنها از طریق تماس تلفنی پیگیری شد. بیماران در گروه کنترل تنها مراقبتهای روتین دریافت کردند. سازگاری بیماران با استفاده از پرسشنامه سازگاری بل (Bell's (adjustment inventory در قبل و 3 ماه بعد از مداخله بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و با آزمونهای کایاسکوئر، تی استیودنت و تی زوجی انجام شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که متوسط سن بیماران 38/4 ± 48/60 سال بود. اکثریت بیماران (7/56%، 34=n) را مردان تشکیل میدادند و 35% (21=n) از بیماران ماهانه حداقل یک شوک را داشتند. بیشترین علت تعبیه دستگاه دفیبریلاتور قابل کاشت در بیماران نیز نارسایی قلبی (80%، 54=n) بوده است. بیماران در دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. در گروه آزمون تفاوت معناداری در سازگاری اجتماعی در قبل و بعد از مداخله مشاهده شد. (001/0>p).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مشارکت بیماران در گروههای حمایتی مبتنی بر مدل پرستاری روی به همراه پیگیری تلفنی بیماران میتواند به عنوان یک استراتژی مؤثر در بهبود سازگاری اجتماعی بیماران دارای دفیبریلاتور قابل کاشت مورد استفاده قرار گیرد.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، 60 بیمار مراجعه‌کننده به درمانگاههای قلب بیمارستانهای فرشچیان همدان و کوثر شیراز به صورت در دسترس انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی و با یکسانسازی جنس و کسر تخلیه در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه آزمون در گروههای حمایتی مبتنی بر مدل پرستاری روی شرکت کردند و سپس دو بار در ماه وضعیت آنها از طریق تماس تلفنی پیگیری شد. بیماران در گروه کنترل تنها مراقبتهای روتین دریافت کردند. سازگاری بیماران با استفاده از پرسشنامه سازگاری بل (Bell's (adjustment inventory در قبل و 3 ماه بعد از مداخله بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و با آزمونهای کایاسکوئر، تی استیودنت و تی زوجی انجام شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که متوسط سن بیماران 38/4 ± 48/60 سال بود. اکثریت بیماران (7/56%، 34=n) را مردان تشکیل میدادند و 35% (21=n) از بیماران ماهانه حداقل یک شوک را داشتند. بیشترین علت تعبیه دستگاه دفیبریلاتور قابل کاشت در بیماران نیز نارسایی قلبی (80%، 54=n) بوده است. بیماران در دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. در گروه آزمون تفاوت معناداری در سازگاری اجتماعی در قبل و بعد از مداخله مشاهده شد. (001/0>p).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مشارکت بیماران در گروههای حمایتی مبتنی بر مدل پرستاری روی به همراه پیگیری تلفنی بیماران میتواند به عنوان یک استراتژی مؤثر در بهبود سازگاری اجتماعی بیماران دارای دفیبریلاتور قابل کاشت مورد استفاده قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
