زمینه و هدف: پیری جمعیت به عنوان یکی از مهمترین تحولات جمعیتی قرن ۲۱، پیامدهای گستردهای برای نظامهای سلامت، بازنشستگی و رفاه اجتماعی دارد. در ایران نیز این روند با شتابی قابلتوجه در حال وقوع است. هدف این مقاله، بررسی سیاستهای سلامت در مواجهه با پیری جمعیت در ایران است.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مروری سیستماتیک است که در سال 1404با هدف بررسی سیاستهای سلامت در مواجهه با پیری جمعیت در ایران انجام شد. به منظور جمع آوری برای این بررسی سیستماتیک با کلیدواژه های سیاستهای سلامت، سیاستگذاری سلامت ، برنامهریزی سلامت، پیری جمعیت، پرستاری سالمندی در می 2025 در پایگاههای داده بین المللی PubMed، Scopus، Cochrane،Science, Google Scholar Web OF ودرپایگاه های داده داخلی SID, Magiran, Iran Medex انجام شد. . از 1037 مقاله بازیابی شده براساس چک لیستPRISMA تنها 10 مقاله از مقالات مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها : یافته های این مطالعه نشان داد که اصلاح نظام نهادی باعث افزایش پتانسیل سرمایه انسانی در ایران می شود و ایران نیاز به سیاستهای جامع برای بهبود مراقبت از سالمندان دارد . چالشهای کلیدی سالمندان شامل کمبود نیروی انسانی متخصص، نبود حمایت بیمهای، نگرش منفی اجتماعی ، نابرابریهای جنسیتی و منطقهای هستند و از جمله راهکارهای این چالش ها می تواند بازتعریف سیاستهای کلان، اتخاذ رویکرد چندبُعدی در برنامهریزی جمعیتی و بهرهگیری از تجارب کشورهای توسعهیافته در سیاستگذاری اجتماعی سالمندان باشد.
نتیجه گیری: نظام سلامت کشور برای سازگاری با تغییرات جمعیتی، باید تحولاتی در سطح سیاستگذاری، ساختار ارائه خدمات، منابع انسانی و تأمین مالی تجربه کند. این پژوهش میتواند بهعنوان راهنمایی برای تصمیمسازان در تدوین و اجرای برنامههای مبتنی بر شواهد در زمینه سالمندی مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1404/6/4 | پذیرش: 1404/6/26 | انتشار: 1404/6/31