زمینه و هدف: معمولاً از لیدوکائین جهت بیحسی و ترمیم اپیزیاتومی استفاده میشود که با عوارضی همراه است. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (تنس) با تزریق موضعی لیدوکائین بر عوارض اپیزیاتومی انجام شد. مواد و روشها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی، یک سوکور بوده که بر روی 80 زن نخستزا در بیمارستان تأمین اجتماعی خرمآباد در سال 1387 انجام شد. نمونهها به صورت تصادفی به دو گروه لیدوکائین و تنس تقسیم شدند. در گروه تنس الکترودها در دو نقطه طب سوزنی به نام Shenmenو Hegu از زمان شروع خروج سر نوزاد تا اتمام اپیزیاتومی وصل شد و در گروه لیدوکائین در هنگام ترمیم 10 سیسی لیدوکائین یک درصد تزریق شد. سپس شدت درد و میزان ادم در ناحیه اپیزیاتومی در دو گروه بررسی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار spss (نسخه15) و آزمونهای تی مستقل و منویتنی انجام شد. یافته ها: شدت درد بلافاصله بعد از برش اپیزیاتومی و درست قبل از شروع ترمیم در دو گروه اختلاف معنادار آماری نداشت (05/0p≥). شدت درد حین ترمیم در گروه تنس بیشتر بود (05/0p<). شدت درد بلافاصله 1 ،6 و 12 ساعت بعد از اتمام ترمیم در دو گروه از نظر آماری اختلاف معناداری داشت به طوریکه شدت درد در گروه تنس کمتر بود (05/0p<). میزان ادم بلافاصله، 1 و 12 ساعت بعد از اتمام ترمیم در گروه تنس کمتر بود (000/0p =). نتیجه گیری: با توجه به درد و ادم کمتر بعد از اپیزیاتومی در گروه تنس پیشنهاد میشود از تنس به عنوان یک روش مکمل جهت کاهش درد حین ترمیم اپیزیاتومی استفاده شود. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |