زمینه و هدف: بیماری‌های مزمنی همچون مولتیپل اسکلروزیس از بیماری‌های غیر قابل درمانی هستند که می توان آن‌ها را کنترل کرد، اما بیمار همواره در معرض عوامل تنش‌زای جسمی، روانی و اجتماعی قرار دارد، این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس و بررسی ارتباط آن  با حمایت‌های اجتماعی از این بیماران انجام گردید.

مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی می‌باشد که در سال 1391 انجام شد. جامعه آماری شامل 100 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بودند که جهت پیگیری درمان به بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد مراجعه می‌کردند و به طور تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ای مشتمل بر سه بخش مشخصات جمعیت‌شناختی و کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی استفاده گردید و سپس با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در 3/59 درصد آزمودنی‌ها و کارکردهای حمایت اجتماعی در 61 درصد آزمودنی‌ها نامطلوب بوده و بین این دو متغیر رابطه مستقیم و معنی‌داری وجود داشت. در زیر شاخه‌های کیفیت زندگی بعد جسمی در 9/80 % و بعد روانی در 5/71 % درصد بیماران نامطلوب بود، در بین کارکردهای حمایت اجتماعی بیشترین حمایت مربوط به حمایت عاطفی (8/36%) بود و در بین منابع ساختاری حمایت اجتماعی، عضویت گروهی (001/0= p) و شبکه اجتماعی (001/0=p)  با کیفیت زندگی رابطه مستقیم و معنی‌دار داشتند.

نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه نیمی از بیماران در ابعاد جسمی و روانی دارای کیفیت زندگی نامطلوب بودند و بیش از نیمی از بیماران از کارکردهای حمایت اجتماعی نامطلوب برخوردار بودند، توصیه می‌شود مسئولین برنامه‌هایی را اتخاذ نمایند که در افزایش کیفیت زندگی بیماران تأثیرگذار باشند.