مقدمه و هدف: با توجه به اهمیت تابآوری در تحمل شرایط دشوار، پژوهش حاضر با هدف تعیین تابآوری و ارتباط آن با برخی عوامل فردی حرفهای پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1399 طراحی شد.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی به صورت سرشماری بر روی 243 نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه ICU)) بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان سال 1399انجام شد. جهت جمع آوری دادهها از فرم مشخصات فردی - حرفهای، پرسشنامه روا و پایای تابآوری کونور و دیویدسون استفاده شده است. دادهها وارد spss نسخه 18 شد. با توجه به عدم توزیع نرمال دادهها از ازمون همبستگی اسپیرمن، آزمون های آماری یو من ویتنی و کروسکال والیس، استفاده شد. سطح معنی دار 05/0P< در نظر گرفته شد.یافتهها : نشان داد که میانگین و انحراف معیار سنی پرستاران شرکت کننده 37/6 64.30± سال بوده است. میانگین و انحراف معیار نمره تابآوری پرستاران 80/14 ± 24/63 می باشد و تابآوری پرستاران در سطح نسبتاً بالا بوده است. میانگین نمره تابآوری فقط با وضعیت تأهل ارتباط آماری معنادار وجود داشت (004/0 = (p-value .
نتیجهگیری: با توجه به تابآوری نسبتا بالا در پرستاران شاغل در بخشICU و ارتباط آن با متغیر فردی وضعیت تأهل ، لذا برنامههایی در جهت حفظ و ارتقا تابآوری در بخش ویزه با در نظر گرفتن عوامل فردی حائز اهمیت می باشد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |